Tulku Thondup – praktyka tantryczna

“W obrębie ningmapy istnieją dwa rodzaje sanghi, czyli duchowej wspólnoty: wspólnoty mnichów, mniszek i tych, którzy praktykują wyrzeczenia, oraz wspólnota tantrycznych joginów i joginek, czy też ascetów, oddających się praktykom ezoterycznym. Żyjący w wyrzeczeniu kładą nacisk na celibat, ubóstwo oraz życie w odosobnionym miejscu. Fizyczna separacja od pokus doczesnego życia ma chronić umysł przed wpływem emocji i zapewnić czystość duchowej praktyki. Tantrycy nie wyrzekają się rzeczy tego świata. Nie znajdują jednak upodobania w uleganiu zmysłom, lecz dzięki mocy urzeczywistnionej mądrości wykorzystują je jako pomoc w praktyce. Prowadząc życie rodzinne poświęcają część swego czasu studiom i praktyce, tak że w swojej istocie ich egzystencja różni się całkowicie od świeckiego życia.

Tantryczna praktyka kładzie nacisk na mentalne nastawienie, postrzeganie i przyjmowanie wszystkiego jako czystej, doskonałej gry harmonii i mądrości, wystrzeganie się skrajnych nastawień. Wśród wyznawców tybetańskiego buddyzmu nie ma nikogo, kto by nie przyjmował inicjacji do praktyki tantrycznej; nawet mnisi i mniszki w swej wewnętrznej praktyce są tantrykami. Z pozoru prowadzą życie pełne wyrzeczeń, w istocie zaś są tantrykami. Istnieją urzeczywistnieni tantrycy, którzy nie mają emocjonalnych splamień, a ich umysły nie podlegają żadnym skrajnościom. Jakiejkolwiek przestrzegają dyscypliny, osiągnęli najwyższe wyrzeczenie i wolni są od wszelkich nieczystości. W rzeczywistości utrzymanie tantrycznych zobowiązań jest o wiele trudniejsze niż przestrzeganie dyscypliny wyrzeczeń. To ostatnie ma fizyczną naturę i jako takie jest łatwe do zauważenia i kontrolowania, lecz tantryczna dyscyplina – to nastawienie umysłu, jej działanie jest nieskończone i subtelne”.

Tulku Thondup – UKRYTE NAUKI TYBETU